سلیمانی وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات گفته ‌است: «بر اساس اعلام مرکز آمار جهانی اینترنت (internet world stats)، ایران در میان ‌20 کشور دارای بالاترین تعداد کاربران اینترنتی، رتبه ‌17 را به خود اختصاص داده است». استناد به آمار تعداد کاربران اینترنت و افتخار به رتبه جهانی تعداد کاربر یک نوع ساده‌انگاری فهم مخاطب است چرا که امروزه 2 فاکتور اساسی‌تر در زمینه اینترنت ملاک مقایسه کشورها است یکی ضریب نفوذ اینترنت و دیگری اینترنت پرسرعت. با مراجعه به همان منبع اعلامی وزیر ارتباطات می‌توان فهمید که ایران در بین 14 کشور خاورمیانه (منهای ترکیه) از نظر ضریب نفوذ اینترنت رتبه پنجم را دارد. و با مراجعه به همان منبع می‌توان دریافت که مثلا کشور هند با 60 میلیون کاربر در حالی در رتبه چهارم جهانی قرار گرفته است که ضریب نفوذ اینترنت در این کشور 5.2 درصد یعنی یک چهارم متوسط ضریب نفوذ جهانی است. یا مثلا چین که در رتبه اول تعداد کاربر اینترنت در جهان قرار گرفته هنوز از نظر ضریب نفوذ اینترنت در عدد 19 درصد متوقف شده و از این نظر حتی از متوسط جهانی نیز پایین تر است. به عبارت بهتر قرار گرفتن در جدول رنکینگ تعداد کاربران اینترنت تنها با توجه به شاخص تعداد جمعیت می‌تواند معنادار باشد در غیر صورت یک مغلطه ساده بیش نخواهد بود.و اما در خصوص وضعیت اینترنت پرسرعت که اتفاقا یکی از شاخص‌های رتبه‌بندی کشورها در همان منبع جهانی است وضعیت ایران به کلی متفاوت است شاید به همین دلیل آقای وزیر نخواسته‌اند از این شاخص نامی ببرند. بر این اساس ایران تنها 465 هزار کاربر متصل به اینترنت پر‌سرعت دارد که معادل 66 صدم درصد ضریب نفوذ خواهد شد که جایی در رنکینگ جهانی ندارد. اما آخرین نکته اینکه کیفیت اتصال به اینترنت نیز ملاک مهم دیگری است که در خبر اعلامی آقای وزیر به آن اشاره نشده است. امروزه در دنیا شیوه اتصال «دایل آپ» به اینترنت تقریبا منسوخ شده است همچنین محدودیت سرعت اینترنت به 128 کیلو بیت در ثانیه در هیچ جای دنیا سابقه ندارد.